Choroba wieńcowa - wróg serca

1. Co to jest choroba wieńcowa?

Choroba wieńcowa, zwana też chorobą niedokrwienną serca - to zespół chorobowy charakteryzujący się niedostatecznym ukrwieniem i niedostatecznym zaopatrzeniem w tlen serca, spowodowanym znaczącym zwężeniem tętnic wieńcowych, odżywiających mięsień serca. Najbardziej znanymi postaciami są dusznica bolesna i zawał serca.
 

2.Na czym polega istota choroby wieńcowej?

Istotą choroby jest stała lub okresowa nierównowaga pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen i energię a możliwościami ich dostawy. Szybciej i silniej kurczące się wówczas serce potrzebuje więcej tlenu. Zwężone tętnice wieńcowe nie są w stanie sprostać takiemu zapotrzebowaniu. W tej sytuacji dochodzi do niedotlenienia mięśnia sercowego.
 

3. Występowanie choroby wieńcowej

Na chorobę wieńcową częściej chorują mężczyźni, szczególnie w wieku 40-55 lat. W grupie osób starszych zapadalność na tę chorobę jest dla obu płci podobna. Częstość występowania tej choroby wyraźnie rośnie z wiekiem.

4. Etiologia choroby wieńcowej

Choroba wieńcowa ma przede wszystkim podłoże miażdżycowe. U ludzi z miażdżycą w ścianie naczyń wieńcowych, podobnie jak w ścianach innych tętnic, tworzą się blaszki miażdżycowe, których obecność powoli prowadzi do zwężenia świata naczyń i upośledzenia dopływu krwi do mięśnia sercowego. Do niedokrwienia mięśnia sercowego dochodzi dopiero wówczas, gdy stopień zwężenia wynosi. wartość krytyczną, tj. przekraczającą 75%.

5. Czynniki ryzyka

• wysokie stężenie cholesterolu krwi,

• palenie papierosów

• nadciśnienie tętnicze,

• otyłość brzuszna,

• płeć męską, podeszły wiek, siedzący tryb życia, menopauzę, podwyższone stężenie fibrynogemu, homocysteiny, kwasu moczowego we krwi,

• istnieje prawdopodobnie rodzinna predyspozycja do choroby wieńcowej, aczkolwiek, jak do tej pory, nie jest znany gen ani zespół genów, które miałyby być odpowiedzialne za chorobę niedokrwienną serca.

6. Objawy chorobowe

• bóle w klatce piersiowej, zlokalizowane z reguły za mostkiem, określane przez chorych jako dławienie, gniecenie, rozpieranie albo pieczenie czy palenie,

• bóle z reguły promieniują do gardła, szyi, lewego lub prawego barku z uczuciem drętwienia rąk. Towarzyszą im niepokój, czasem duszność i kołatanie serca, niekiedy nudności, zawroty głowy,

• ból najczęściej występuje w czasie wysiłku fizycznego i szybko ustępuje po jego zaprzestaniu lub po zażyciu podjęzykowo nitrogliceryny,

• ból pojawia się rano, po wstaniu z łóżka, podczas wymagających energii codziennych czynności porannych,

• czynnikami wyzwalającymi bóle bywają także duży stres, chłód (zimny wiatr), czasem - mniej lub bardziej obfity posiłek. Częstotliwość napadów wieńcowych bywa bardzo zmienna, na ogół występują kilkakrotnie w ciągu tygodnia, chociaż bywają też okresy, gdy bóle zdarzają się znacznie rzadziej.

7. Zapobieganie i leczenie choroby wieńcowej

• rzucenie palenia papierosów, aktywny tryb życia, dieta niskocholesterolowa - to stosunkowo proste metody pozwalające na hamowanie procesu miażdżycowego leżącego u podstaw choroby,

• obniżanie ciśnienia tętniczego,

• suplementacja kwasu foliowego,

• przyjmowanie małych dawek aspiryny,

• dobór środków farmakologicznych, powodujących zrównoważenie potrzeb tlenowych serca (zużycia tlenu) z możliwościami dostarczania tlenu. Ważną rolę odgrywają nitraty (w tym - nitrogliceryna), beta-blokery, oraz blokery kanałów wapniowych

• rewaskularyzacja, czyli udrożnienie tętnic wieńcowych za pomocą albo przez skórnej angioplastyki, polegającej na rozgnieceniu blaszki miażdżycowej przez rozprężający się pod dużym ciśnieniem balonik umieszczony w tętnicy wieńcowej, albo chirurgicznego wszczepienia pomostów (z naczyń tętniczych i żylnych) omijających zwężenie.